Γ-ραψωδία: "Ο ταξιδιώτης τ'ουρανού"
Το πρώτο βιβλίο του Τζακ Λόντον που διαβάζω, αν και δυστυχώς σε ηλεκτρονική μορφή καθώς το συγκεκριμένο μου δημιούργησε την ανάγκη να το κρατήσω στα χέρια. Λες και μόνο έτσι θα μπορούσα να αφουγκραστώ πραγματικά τους αδύναμους καρδιακούς παλμούς του ήρωα και την σιωπηλή κραυγή διαμαρτυρίας του. Αν και υπάγεται στην κλασική λογοτεχνία το συγκεκριμένο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και βαθιά φιλοσοφικό.
Βασισμένο στις αληθινές διηγήσεις του Εντ Μορελ, ενός ληστή της Άγριας Δύσης κατά τις αρχές του 20ού αιώνα (στο βιβλίο ο Μορελ έχει δευτερεύων ρόλο, αν και εξίσου σημαντικό) ο Λόντον δημιουργεί ένα σύγχρονο Χριστό, έναν χαρακτήρα υπεράνθρωπο και συνάμα τόσο ανθρώπινο και άρτια ολοκληρωμένο όπου ζόντας στο βασίλειο της ανθρώπινης παράνοιας με την μορφή σωφρονιστικού συστήματος καταφέρνει να δραπετεύει μέσω της αυτοΰπνωσης και της αστρικής προβολής βαθιά μέσα στο χρόνο αλλα και προς έκπληξης μου στο μεδούλι της ζωής.
Οι περιγραφές των τοποθεσιών δε, ειναι τόσο γλαφυρές και λεπτομερείς που άνετα ο Λόντον θα μπορούσε να τις κατατάξει σε ολόκληρη σερά με ταξιδιωτικά, αλα Καζαντζακικού ύφους και στυλ. Αν παραβλέψουμε τις συνεχείς επαναλήψεις υπαρξιακής φύσεως του συγγραφέα, σχετικά με την σχέση σώματος-ψυχής, που κουράζουν αρκετά απο ενα σημείο κι έπειτα τότε μιλάμε για ενα ανάγνωσμα με μπόλικη τροφή τόσο για την σκέψη όσο και για την ψυχή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου