motif

Το έτος 2000 η Αυστρία πήγε στις κάλπες. Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν κάτι που θα ξύπναγε καταπιεσμένες μνήμες απο το σκοτεινό παρελθόν της χώρας μόλις 60 χρόνια μετα. Το ακροδεξιο κόμμα (FPÖ) είχε βγεί δεύτερο στις εκλογές. Και πλέον αποτελούσε μέρος της επίσημης κυβέρνησης. Εκείνη την χρονιά ο σκηνοθέτης Christoph Schlingensief αποφάσισε να δημιουργήσει μια εγκατάσταση στο κέντρο της Βιέννης το οποίο αποτελούσε ενα Καλλιτεχνικό και Κινηματογραφικό Εργο στα πλαίσια του Φεστιβάλ της Πόλης.        Την ιδια περίπου περίοδο, ξεκίνησε να εμφανίζεται το ριζοσπαστικό για τοτε reality show "Big Brother" που σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Η εγκατάσταση λοιπόν είχε ως εξής: στήθηκαν containers στο κέντρο της πόλης τα όποια λειτουργούσαν ως χώροι διαμονής για τους υποψήφιους που θα διέμεναν εκει για 7 μέρες.    Οι υποψήφοι ηταν πραγματικοί πρόσφυγες με εκρεμείς αιτήσεις ασύλου που θα μπορούσαν να ψηφιστούν απο τον λαο για να αποχωρίσουν απο το container.  Η ψηφοφορία θα γίνοταν μέσω μιας

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος είχε γράψει κάποτε για ένα πράσινο κήπο που εκτείνεται και χάνεται μεσα στην άβυσσο των ματιών. Εναν τέτοιο κήπο έφτιαξε και η Αγγελικη Αντωνιού με την νεα της ταινία "Πράσινη Θάλασσα".     Μερικές περίεργες συγκυρίες οδηγούν μία χαμένη γυναίκα στην ταβέρνα της Ρούλας που ψάχνει για μαγείρισσα. Αμέσως πιάνει δουλειά και αναλαμβάνει να ταίσει τους εργάτες που επισκέπτονται το μέρος κάθε μέρα. Η Αννα έχει χάσει τον δρόμο της και την ταυτότητα της, δεν θυμάται ακριβώς ποια είναι. Θυμάται ομως πως να μαγειρέψει. Και έτσι, χάνεται μέσα στις καθημερινές μαγειρικές της και ταξιδεύει τους θαμώνες του μαγαζιού σε ενα γαστρονομικό ταξίδι της παιδικής τους ηλικίας. Μονάχα εκείνη εξακολουθεί να μην θυμάται τίποτα, μέχρι που μια μέρα η ζωή θα της δείξει τον δρόμο για το σπίτι της.    Μία ιστορία για την αμφίδρομη μνήμη που μπορεί να γίνει σωσίβιο και ναυάγιο μαζί. Μέσα απο μία παλέτα του πράσινου ξεδιπλώνεται μια ιστορία για την μοναξιά που σπεύδει να σπάσει τα δεσμά