Γ-ραψωδία: "Το στρίψιμο της Βίδας"

"Tο Στρίψιμο της Βίδας" 
Henry James

«Την ξύπνησε όχι για να του διαλύσει τους φόβους, μα για να αντικρίσει και η ίδια το θέαμα που τόσο τον είχε ταράξει.»

Περίεργο βιβλίο αλήθεια και αμφινταλαντεύομαι για το αν πράγματι μου άρεσε. Από την μία θαυμάζω ότι για έργο που γράφτηκε το 1898, ήταν αρκετά καινοτόμο ως προς την τεχνική του και κυρίως αυτήν της αφήγησης. Για πρώτη φορά έχουμε να κάνουμε με αυτό που λέμε 'αναξιόπιστο αφηγητή', τεχνική πάνω στην οποία η Αγκάθα Κρίστι πάτησε μετέπειτα και έχτισε την αυτοκρατορία της. 

Μια νεαρή γκουβερνάντα αναλαμβάνει τη φροντίδα δύο σαγηνευτικών παιδιών, σε μία κατοικία στην αγγλική εξοχή, όταν ξαφνικά κάνουν αισθητή την παρουσία τους μεταφυσικές δραστηριότητες. 

Κλασικό αμερικάνικο θριλεράκι σαν να λέμε ή τουλάχιστον έτσι δείχνει μέχρι να διαπιστώσεις ότι κανείς δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται αυτά που συμβαίνουν πέρα από την γκουβερνάντα και εσένα. Και εκεί που στο πρώτο μισό το πάει καλά χτίζοντας ένα ψυχολογικό θριλερ με μια γοτθική σχεδόν spooky ατμόσφαιρα (ανύπαρκτες γυναίκες που κλαίνε μέσα σε σκοτεινούς διαδρόμους μια νύχτα χωρις αστροφεγγιά) και εκεί που κανείς από τους κεντρικούς χαρακτήρες δεν φαίνεται να είναι και εντελώς αδαής τελικά, στραβώνει το πράγμα και στο δεύτερο μισό χάνει τον ειρμό του και παίρνει την κάτω βόλτα. 

Συνεχείς εσωτερικοί μονόλογοι του τύπου «Είμαι καλή γκουβερντάντα δεν είμαι, έχω την εκτίμηση των παιδιών δεν την έχω; Εγώ πότε θα γίνω μάνα τελοσπάντων;» Ακόμα και τα φαντάσματα από ένα σημείο κι έπειτα αντιμετωπίζονταν αλα Κωνσταντίνου Κατακουζηνού στυλ ''Ποια είστε; Τι γυρεύετε στην οικία των προγόνων μου'' με αποτέλεσμα να γυρίζω συνεχώς στο εξώφυλλο του βιβλίου ώστε να σιγουρευτώ ότι δεν πηρα Jane Austen αυτή την φορά. Ειρωνικό ιδίως αν σκεφτείς ότι ο Henry James ήταν και εκπρόσωπος του κινήματος του ρεαλισμού στην λογοτεχνία που ήρθε ως αντίδραση στον γαλλικό ρομαντισμό. 

Για να καταλήξω επιτέλους κάπου, σίγουρα δεν είναι το βιβλίο που με έκανε όλος αγωνία να θέλω να φτάσω στο τέλος ώστε να λυτρωθώ από το μαρτυρίο μου, περισσότερο, άντε να τελειώνουμε για να δω που θέλει να το πάει. Η βίδα μια φορά δεν μου έστριψε!