motif

Ο Τζώρτζης Γρηγοράκης σκηνοθετεί την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του και σαρώνει τα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.  Μία ταινία που μοιάζει λες και έχει ξεπηδήσει απο ενα δυστοπικό παραμύθι και σε παίρνει μαζί της στα πυκνά δάση της βόρειας Ελλάδας.  Ο Νικήτας, ενας ασκητής του σήμερα, συντηρεί και ζεί σε μία φάρμα στην μέση ενος δάσους κοντα σε ενα χωριό. Όμως, τα προβλήματα που προκύπτουν δεν είναι λίγα και βρίσκεται αντιμέτωπος με κερδοσκοπικά αρπακτικά που προσπαθούν να αγοράσουν το κτήμα του. Καπου εκεί, εμφανίζεται ο χαμένος του γιός που μετα τον θάνατο της μητέρας του διεκδικεί το δικό του μερίδιο απο το κτήμα. Η συμβίωση πατέρα-γιού θα είναι βεβιασμένη και αντίξοη, τα τραύματα του παρελθόντος μοιάζει να μην επουλώθηκαν ποτέ και τώρα επανεμφανίζονται σε απροσδόκητες στιγμές.    Ο Αργύρης Παντζάρας, ενσαρκώνει την επαναστατικότητα της νεότητας και το δίκιο που τον πνίγει εξαιτίας του πατέρα του.  Αυτη η ορμή του νεαρού ηθοποιού, έρχεται σε μία τέλεια ισορροπία με

Με την λογοκριμένη αφίσα της ταινίας, τιμούμε σήμερα αλλο ενα αριστούργημα του αγαπημένου μας ισπανού Pedro Almodóvar.  Η μητέρα αποτελεί για άλλη μια φορά το επίκεντρο των ανθρωποκεντρικών ιστοριών του Almodóvar και δίνεται αρκετός χώρος ωστε να ξεδιπλωθεί η κάθε πτυχή της ψυχοσύνθεσης της.   Δυο μητέρες βρίσκονται την ίδια στιγμή σε τοκετό στο ίδιο δωμάτιο νοσοσκομείου στην Μαδρίτη. Εκεί, η απουσία των πατεράδων και ο φόβος της μητρότητας θα τις ενώσει μια για πάντα σε αυτό το απαιτητικό ταξίδι.    Η ιστορία όμως αρχίζει να περιπλέκεται οταν αποκαλύπτεται οτι η Janis (Penelope Cruz)δεν είναι η βιολογική μητέρα της κόρης της.  Οι σχέσεις μπερδεύονται και κορυφώνονται με την αποκάλυψη του μυστικού, ώσπου φτάνει στο τέλος η αναγκαία κάθαρση για όλους.  Στο παρασκήνιο ολων αυτων των συμβάντων, εκτελλίσεται μία ακόμη ιστορία για την πρωταγωνίστρια. Επρόκειτο για την ανασκαφή ενος τάφου, οπου κείτοναι τα θύματα (ανάμεσα τους και ο παππούς της Janis) μίας δικτατορίας που άφησε αναρίθμητες α

Είναι η πρώτη φορά που βλέπω μια ταινία του Radu Jude και ισως απο τις ελάχιστες φορές που ήρθα σε επάφη με την ρουμάνικο κινηματογράφο, παρόλη την συμβολή και την εξαιρετική του φήμη.  Ακουγόντας το σούσουρο που είχε γίνει γύρω απο την ταινία, περιττό να πω οτι είχα προετοιμάσει τον εαυτό μου οτι θα έβλεπα κάτι διαφορετικό και άλλοκοτο.  Η ταινία είναι χωρισμένη σε κεφάλαια και πρόκειται για μία δασκάλα που κοντεύει να χάσει την δουλειά της λόγω μίας δικής της ερωτικής ταινίας που διέρρευσε στο διαδίκτυο. Τώρα, καλείται να απολογηθεί μποστα στους γονείς των παιδιών σε ένα άτυπο δικαστήριο που έχει στηθεί στο σχολείο για χάρη της.  Όμως, η ιστορία της δασκάλας παρεμβάλλεται απο φωτογραφίες, αρχειακό υλικό, πλάνα που εναλλάσονται και συνδυάζονται με εναν ντανταιστικό τρόπο. Είναι μια ιστορία, που ο σκηνοθέτης σπεύδει να στήσει την χώρα του στον τοίχο και να της ζητήσει να αντικρίσει την αλήθεια της στον καθρέφτη. Είναι ενα μανιφέστο και μια έκρηξη αντίδρασης και οργής για τον παραλογισμ