Ταινία 5η: "Rome, Open City" (1945)

"It will end, Pina, and spring will come again, more beautiful than ever, because we'll be free. We have to believe it and want it". 

Από τον σκηνοθέτη που διαμόρφωσε και ζωντάνεψε τον νεορεαλισμό στην Ιταλία, δε θα μπορούσε να λείπει και ένα απο τα πιο μεγαλειώδη αριστουργήματα του.
Η ταινία αυτή έρχεται σαν γροθιά στο στομάχι για εκείνη την εποχή και δεν βρίσκει ιδιαίτερα θερμή υποδοχή απο το κοινό. 'Εχει μία ακατέργαστη αλήθεια, που κανείς δεν μπορούσε να την κοιτάξει στα μάτια ακόμη. Είναι η τυραννία και τα δεινά που έμελλε να πάθει ο ανεπιτήδευτος άνθρωπος.
Μέσα σε αυτόν ενσαρκώνονται και συσσωρέυονται όλες οι γενεές και οι εθνικότητες των απλών ανθρώπων, του διπλανού μας.
 Και ξετυλίγεται όλη η ευαισθησία αλλά και η αντοχή και επιμονή της ανθρώπινης ύπαρξης για ελευθερία και αλληλεγγύη. Μία βαθιά ανθρώπινη ταινία, που δεν θέλει να πείσει ούτε να επιδιώξει κάτι, άλλα θέλει να εκφράσει ένα ίχνος αλήθειας σε εποχές που ο άνθρωπος το χρειάζεται απεγνωσμένα.. Όλα τα υπόλοιπα, τα αφήνω πάνω σας...

Τίτλος: "Roma città aperta" (Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη)
Σκηνοθεσία: Roberto Rossellini
Χρονιά: 1945