Γ-ραψωδία: "Μεγάλοι Δρόμοι", Λένα Κιτσοπούλου

"Μεγάλοι Δρόμοι" της Λένα Κιτσοπούλου

''Τα μεγάλα ταξίδια και οι μεγάλες διαδρομές συμβαίνουν καμιά φορά μέσα σε λίγα τετραγωνικά μέτρα.''

Ωμή, ειλικρινής, απειθάρχητη, απρόσμενη.

Ζωή…

Μόνο έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τις ιστορίες της Λένας Κιτσοπούλου γιατί αυτό είναι. Είναι ζωή και ζωή σημαίνει να φτάνεις στην τελευταία σελίδα κάθε ενότητας ελπίζοντας πως η επόμενη θα βγάζει περισσότερο νόημα. Άντ’αυτού, συναντάς μια άδεια σελίδα και βαθιά μέσα σου ξέρεις πως αύριο θα πρέπει να ξαναγραφτεί από την αρχή, ξανά και ξανά. Με τι κριτήριο λοιπόν να κρίνω κάποιον που θέλησε να πει την δική του αλήθεια για την ζωή; 

Στους μεγάλους δρόμους γράφονται ιστορίες ανθρώπων no filter. 

‘Ο Κατάθλας’ που καταπίνει τη μοναδική του συντροφιά, μια μύγα. ‘Ο Μουνής’ που ζωγραφίζει πάνω σε τραπεζομάντιλα καφενείου ξεχασμένα ονείρατα. ’Ο Καραγκιόζης’ που τον αποκάλεσε έτσι στα πέντε του πρώτη φορά η μάνα του. Ερωτικές φωνές να αναστατώνουν τους γειτόνους μες στην ησυχία ενός ακάλυπτου.

Άνθρωποι που συδιαλέγονται με το σκοτάδι, φτύνουν καταπρόσωπο την ‘‘αγία’’ ελληνική οικογένεια και τον κοινωνικό περίγυρο και ξαναγεννιούνται μέσα από την μήτρα ενός κατεστραμένου παρελθόντος κυνηγώντας την προσωπική τους ηθική και πνευματική απελευθέρωση. 

Γεμάτη μαύρο χιούμορ και ειρωνία και χωρις να φοβάται μη φανεί politically in-correct, η γραφή της Λένας Κιτσοπούλου είναι άγρια αλλά και κατά κάποιο τρόπο ποιητική. Στα μοναδικά ίσως μείον η έντονη προφορικότητα των κειμένων της στην οποία δεν ήμουν καθόλου συνηθισμένος και η οποία όσο κι αν εξυπηρετεί τον σκοπό της, κουράζει αρκετά από ένα σημείο κι έπειτα. Σίγουρα πάντως πρόκειται ένα βιβλίο που δε διαβάζεται μόνο μια φορά.