The Before Trilogy: "Before Sunrise" (1995)

-
Πόσο δύσκολο είναι να περιγράψει κανείς κάποιες ταινίες με την περιορισμένη ικανότητα των λέξεων, όταν ξεχειλίζουν απο εναν χείμαρρο συναισθημάτων;
Γιατί ταινίες είναι μέρη, είναι στιγμές, είναι το ποιός ήσουν όταν τις είδες και ποιός είσαι τώρα που τις ξαναβλέπεις. Είναι μία ακλόνητη συντροφιά, γεμάτη αναμνήσεις, συναισθηματισμούς και πληγές.
Αυτή η ιστορία είναι του Jessie και της Celine και η τυχαία διασταύρωση των δικών τους δρόμων.
Είναι μία ιστορία για την τυχαιότητα του σύμπαντος και τις απρόσμενες εκφάνσεις που μπορεί να φέρει.
Ο χρόνος μπορεί, απο ένας απλός εφήμερος μηχανισμός που επιδιώκει να ξοδευτεί, να πάρει υπόσταση και σημασία. Γιατί, όταν υπάρχει μία πηγαία και ανεπιτήδευτη επικοινωνία ανάμεσα σε δύο ερωτευμένους ξένους, ο χρόνος αγωνίζεται να φρενάρει την ακατάπαυστη ταχύτητα του για να αφιερώσει την ανάλογη σημασία σε μία τέτοιου είδους αβίαστη χημεία.
Η καρδιά και το μυαλό χαμογελούν και ελπίζουν ταυτόχρονα, βλέποντας δύο ανθρώπους να δένονται κατα τη διάρκεια μίας ημέρας στην Βιέννη. Ξάφνου όλα είναι δυνατά, ο αναπάντεχος έρωτας, η άμεση και ανθρώπινη επικοινωνία και η ελπίδα οτι τίποτα δεν είναι αδύνατο...
Όλα τα υπόλοιπα, τα αφήνω πάνω σας...

Τίτλος: "Before Sunrise"
Σκηνοθεσία: Richard Linklater
Πρωταγωνιστούν: Ethan Hawke, Julie Delpy
Χρονιά Παραγωγής: 1995

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Barbie" (2023)

-
Εικόνα
Ας πω και εγω την γνώμη μου για αυτο το κουκλοφαινόμενο, για να προστεθεί στον ωκεανό γνωμών που κολυμπάμε κάθε μέρα μέσα.  Ειναι φανερό πλέον οτι εχουμε μπεί σε μία νεα εποχή του κινηματογράφου.  Ενας κινηματογράφος που είναι πλέον στενά συνυφασμένος με το Μαρκέτινγκ, ενα Μαρκέτινγκ που επίσης γράφεται, σκηνοθετείται και σίγουρα θα μπορούσε να πάρει και Οσκαρ.  Ετσι λοιπόν η νεα ταινία της Greta Gerwig, δεν άρκεστηκε στον όρο ταινία αλλα μετατράπηκε σε ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ. Ενα τεράστιο ροζ κύμα που σκέπασε τα πάντα και παρέσυρε τους πάντες σε μία καταναλωτική φρενίτιδα.  Μεσα σε όλα αυτα βέβαια στην ταινία θίχτηκαν και τα διαχρονικά ζητήματα των φύλων, η πατριαρχία, η ανάγκη για αναγνώριση και μας έκανε να αναλογιστούμε σε τι κόσμο μεγαλώσαμε, μεγαλώνουμε.  Η "εποχή της αθωότητας" ιδιαίτερα για τους millennials, ισως να μην ηταν τοσο αθώα τελικά.  Οι προβληματικές και απαρχαιωμένες αντιλήψεις υιοθετήθηκαν δίχως δεύτερη σκέψη και τώρα βρεθήκαμε σε ένα μεταίχμιο αποκαθήλωσης, σε ενα στα
Διαβάστε περισσότερα

"Περασμένες Ζωές" (Past Lives)

-
Εικόνα
Είναι πολυ δύσκολο να πιστέψουμε οτι αυτη η ταινία ήταν το σκηνοθετικό ντεμπούτο της σκηνοθέτιδας στον κινημάτογραφο αφου πρόκειται για ενα έργο τόσο μεστό και ώριμο που μοιάζει να έχει προκύψει απο μια πολυτετή πείρα της Celine Song.     Η ταινία με τον ελληνικό τίτλο "Περασμένες Ζωές" (Past Lives) είναι μια ιστορία για τα μονοπάτια της ζωής των ανθρώπων που κάποιες φορές τέμνονται για λίγο ή και πολύ.     Δύο παιδικοί φίλοι αναγκάζονται να διακόψουν απότομα την φιλία τους, όταν η μητέρα του κοριτσιού αποφασίζει να μεταναστεύσει στης ΗΠΑ.  Τα χρόνια περνούν και οι δύο φίλοι χάνονται αλλα η αγάπη τους μένει ακέραιη και η μοίρα, το λεγόμενο In - Yun θα τους φέρει ξανα κοντά...Αλλα μοναχά για λίγο.  Διότι οι δεσμοί των ανθρώπων δεν μπορούν πάντα να ξεπεράσουν τις συγκυρίες και τον συγχρονισμό της ζωής.    Κάθε στιγμή και μία απόφαση, κάθε απόφαση και ενας αποκλεισμός διαφορετικών ζωών. Είναι δύσκολο να τραβάς μπροστά διχώς να στρέφεις το κεφάλι δεξια και αριστέρα αναρωτώμενος
Διαβάστε περισσότερα

"Perfect Days" (Υπέροχες Μέρες)

-
Εικόνα
Ο Wim Wenders επιστρέφει με μια ωδή στην ποίηση της καθημερινότητας. Στην σημερινή εποχή που ολα συμβαίνουν τώρα και κατευθείαν και ταυτόχρονα η μόνη λύση είναι να κάνεις μερικά βήματα πίσω. Για να μπορέσεις να κοιτάξεις και να θαυμάσεις την εικόνα της ζωής που έπλασες μόνος σου.      Ενας μεσήλικας ζεί στο Τόκυο και εργάζεται ως καθαριστής στις δημόσιες τουαλέτες της πόλης. Η κάθε μέρα του είναι προκαθορισμένη, προκατασκευασμένη σαν ενα ρυάκι που κάνει συνεχώς την ίδια διαδρομή. Όμως, δεν βιάζεται να περάσει η μέρα του, ουτε ανησυχεί για πολλα ούτε δυσανασχετεί με την μονοτονία της ζωής του. Απεναντίας, δεν αφήνει στιγμή να του ξεφύγει που να μην αποφασίσει συνειδητά να είναι εκεί. Κάθε στιγμή κατέχει ολο του το είναι και εκείνος αφήνεται στην δύναμη του παρόντος.     Μία υπενθύμιση για την απλότητα των πραγμάτων και την δύναμη της ικανότητας να μένουμε στο παρόν. Στο φευγαλέο παρόν που ξεγλιστρά μέσα απο τα χέρια μας και το μόνο που ζητα είναι να το προσέξουμε.  Σκηνοθεσία. .........
Διαβάστε περισσότερα